از 32 میدون مشترک نفتی و گازی ایران، 14 میدان هنوز توسعه پیدا نکرده‌اند و باقی میادین در حال تولید یا در حال توسعه هستند و ایران فقط برای توسعه 18 میدون نفتی مشترک به رقمی در حدود 40 میلیارد دلار سرمایه‌ نیاز دارد.

این عقب افتادگی نگرانی‌های بسیاری مبنی بر اینکه سهم ایران توسط کشورهای دیگر برداشت شود یا سهم ایران با افزایش برداشت در کشورهایی که با ایران میادین مشترک دارند، به سمت این کشورها مهاجرت کند ایجاد کرده است.

آیا این نگرانی درست است و سهم ایران در حال برداشت از سوی کشورهای همسایه و یا مهاجرت به کشورهای دیگر است؟

نگاهی به چند نمونه از برداشت از میادین مشترک نفتی نشان می‌دهد که ایران واقعا از کشورهای همسایه عقب افتاده، به طور مثال ایران چهار میدان مشترک با عربستان دارد و تولید روزانه‌اش از میدان مشترک فروزان تقریبا ۳۵ هزار بشکه‌ بوده و این در حالیست که عربستان روزی نزدیک به 500 هزار بشکه نفت از این میدان برداشت می‌کند.

از سوی دیگر میدان گازی فرزاد هم میدون مشترک دیگه‌ای بین ایران و عربستان است و در شرایطی که ایران همچنان نتوانسته برای توسعه این میدان با هندی‌ها که کاشف آن بوده‌اند به نتیجه برسد، عربستانی‌ها روزانه بیش از 30 میلیون مترمکعب گاز از این میدان برداشت می‌کنند. 

بررسی سایر میادین مشترک نفتی و گازی ایران هم شرایط متفاوتی ندارد و برداشت کشورهای شریک در میادین مشترک از ایران بیشتر است.

به اعتقاد کارشناسان نفتی بحث برداشت بیشتر از میادین مشترک و همچنین مهاجرت را باید از نظر فنی بررسی کرد چرا که مهاجرت موجودی مخزن در مخازن نفتی و گازی با یکدیگر متفاوت است و به مسایل مختلفی همچون شرایط منبع و شیب آن هم بستگی دارد.